زنان

درست وقت غروب آفتاب که صدای تفنگ و گلوله به گوشم رسید،
دید به صفحه های اجتماعی انداختم.
متوجه نوشته شدم: «هرات سقوط کرد…»
مات و مبهوت ماندم. آخر چرا و چطور؟ در ذهنم هزار سوال متفاوت بود. با این همه نیرو و سرباز پلیس و مردم که در خط اول مقاومت بودند و مقاومت کردند.چطور شد و چی قسم امکان دارد(چطور ممکن است)؟
باور نمتانستم(باور نمی‌کردم).سخت بود. اشکانم جاری شد. تمام اخبار چک کردم. هرات سقوط کرد….هرات سقوط کرد… هرات سقوط کرد…

اهمیتی ندارد کدامیک از این اصطلاحات را برای موانع رسیدن زنان به جایگاه واقعی شان به کار می‌بریم. مهم این است که همه ما برای رسیدن به آنچه می‌خواهیم با این موانع روبه‌رو هستیم و نمی‌دانیم چگونه این سقف را خراب کنیم و بالا برویم. البته بسته به جامعه‌ای که در آن هستیم و هدفی که داریم باید فعل نتوانستن را صرف کنیم و تنها با رویای رسیدن به هدفمان زندگی کنیم. همه کسانی که در سرشان اهداف بزرگ دارند از قدم‌های کوچک آغاز می‌کنند. درس می‌خوانند، مهارت کسب می‌کنند، کار می‌کنند و مشکلات را در هر مرحله کنار می‌گذارند و با تلاش بیشتر یک قدم دیگر برمی‌دارند.

“اینجا هرات هست, کانون علم و فرهنگ با مردمی صلح دوست و آگاه…
جنگ برای هر سرزمینی ناگوار است و آسیبهای جانی ,مالی و روحی فراوانی را در پی دارد، اما در این میان کودکان و زنان قشر آسیب پذیرتر جامعه اند. این روزها که آتش جنگ به دامان شهر هرات رسیده، کودکان زیادی بعنوان سپر انسانی گرفتار گروه تروریستی طالبان‌اند تا بلا گردان جان این ددمنشان باشند.از حال و روز این کودکان معصوم ما حتی خدا نیز چیزی نمیداند!زنان زیادی به سوگ همسر، فرزند و برادر خویش نشسته اند و دختران زیادی خواب شب از چشمانشان ربوده شده است.
این اولین جوابی است که ناجی برایم می‌فرستد، زمانیکه حالش را پرسیدم و از او خواستم از وضعیت هرات برایم بگوید. اما پیامی که فرستاد بیشتر شبیه آغاز صحبت انسانی است که قرار است در دادگاهی درباره ارتکاب جنایت علیه بشریت شهادت دهد.

زنان حتی اجازه شرکت در آزمون ورودی بسیاری از شرکت‌های پتروشیمی و پالایشگاه‌ها را ندارند، اما همین زنان در دانشگاه تحصیلات تخصصی این رشته‌ها را گذرانده‌اند و فارغ‌التحصیل رشته‌های مهندسی نفت، گاز، شیمی و …. هستند. اگر تحصیل در این رشته‌ها مجاز است پس طبعا کار کردن هم که از نتایج تحصیل در رشته مربط است، می‌بایست بلامانع باشد. بحث اصلی که همیشه درباره این موضوع بوجود می‌آید؛ مغایرت داشتن فضای کاری با روحیه (لطیف!) زنان است! اما هیچ‌وقت درباره این مسئله بصورت ساختاری صحبتی نشده است که چه کسی روحیه لطیف یا زمخت زنان را تعیین می‌کند

کانون زنان ایرانی رزا افتخاری، روزنامه‌نگار و از پیشگامان حوزه زنان و برابری جنسیتی، روز ۲۹ تیر ماه ۱۴۰۰ در

آخرین نمایشگاه رادا اکبر، عکاس افغان، پس از مواجه شدن با تهدید مرگ به صورت آنلاین برگزار شد. عکس های این هنرمند ۳۳ ساله در مورد میراث و استقلال او صحبت می کند، موضوعی که خطر مرگ را در افغانستان به دنبال دارد. اکبر پس از به نمایش گذاشتن برخی از شخصیت های قدرتمند زن افغان تهدید به مرگ شد. طبق گزارش منتشر شده توسط” The US Post “ ، از سپتامبر ۲۰۲۰ ، بیش از ۱۸۰ نفرکه عمدتا زنان فعال مانند شخصیت های برجسته، اهالی رسانه، قضات و فعالان به طور وحشیانه کشته شده اند و ایالات متحده و دولت افغانستان، طالبان را مسئول این خشونت‌ها می دانند.

دور یک اجاق در آشپزخانه یک رستوران کوچک در کابل جمع شده اند و نان برای ناهار مشتری‌ها درست می‌کنند. همه آنها از بازماندگان خشونت خانگی هستند و بسیاری از آنها دیگر هرگز نمی توانند به خانواده های خود بازگردند.
ماری اکرمی، بنیانگذار خانه امن، خانه‌ای که این زنان در آن زندگی می‌کنند و در رستوران آن کار می‌کنند، می ترسد با خروج نیروهای خارجی که متعهد شده بودند حقوق زنان را در افغانستان خسته از جنگ احیا کنند، مجدد همه چیز ویران شود.

تغییرات در ترکیه و آشنایی با تمدن غربی از طریق ترکیه برای ایران سرآغاز اتفاقات مهمی در ایران شد. شکل‌گیری تجدد و آرمان آزادی‌خواهی و تغییر شکل سلطنت و سؤال از خود که چرا غربی‌ها پیشرفته‌تر از ما شرقی‌ها هستند سبب شد روشنفکران دلایل مختلفی را ارائه دهند حکومت قانون و وضعیت زنان در کشورهای غربی. روشنفکران در کشورهای خاورمیانه همگی به این نتیجه رسیده بودند که وضع غرب به دلیل جایگاهی است که در کنار دموکراسی، زنان غربی دارند. باید اشاره‌کنم که دیدگاه مردان چه در ایران چه در ترکیه و چه در مصر درباره زن چیزی فراتر از مادری دانا که فرزندان شایسته‌ای برای وطن تربیت می‌کند نبود. این دیدگاه حتی در بین برخی از زنان روشنفکر این دوره نیزدیده می‌شود. مردان و زنان ناسیونالیست تلاش کردند به ارتقای وضعیت زنان در کشورهای خود بپردازند. جنبش زنان در خاورمیانه ریشه‌های نزدیکی به هم دارد. اگر به ایران، ترکیه و مصر نگاه کنیم سرآغاز تغییر، درخواست آموزش برای زنان است و شکل‌گیری انجمن‌های زنانه و سپس نشریات زنان. هرچند که جنبش زنان در این کشورها شبیه به هم پیش نرفت و به دلایل مختلف باهم در ادامه تمایز یافت.

«توی پیری هیچ عصایی پسر نمی‌شه.»، «واسه زندگی هیچ چیز شیرینی دختر نمی‌شه.» اینها نوشته روی بنرهای بزرگی است که در سطح برخی شهرها دیده می‌شود.شاید وقتی از کنار این بنرهای تبلیغاتی عبور می‌کنید در نگاه اول هرکدام از این پیام‌ها حس بدی را به شما منتقل نکند و با خودتان بگویید این هم یک‌جور تعریف نقش پسر و دختر در خانواده است. اما می‌توان ماجرا را جور دیگری هم دید؛ اینکه شاید دختری بخواهد در خانواده نقش تکیه‌گاه را برای پدر و مادرش بازی کند یا شاید پسری نتواند یا نخواهد عصای دست پیری پدر و مادرش باشد. اصلاً هرکدام از این پیام‌ها و پیام‌های مشابه‌اش مثل همان شعرهای کودکی به نظر می‌رسد که می‌خواندیم پسرها شیرند مثل شمشیرند، دخترها موشند مثل خرگوشند. اینها چه اثراتی بر ساختن کلیشه‌های جنسیتی و در نهایت آینده نقش‌ها دارد؟

امید برای بازگشت به زندگی هلیا عسگری مجله مروارید. شماره هجدهم پرده اول در خصوص اتهام خانم….. فرزند ….متولد ۷۰