کار زنان

هرگاه سخن از برابری زن و مرد به میان بیاید، سوئد جزو کشورهایی است که نام‌شان سریع به ذهن متبادر می‌شود؛ اما به تازگی انتشار کتاب Bitterfittan نوشته «ماریا سولند» تردیدهایی را در اینباره ایجاد کرده است…

کانون زنان ایرانی -امین علم الهدی :وارد شرکت که می شوم به یاد فیلم چهارشنبه سوری می افتم. دیوارهای کثیف با اتاق های شلوغ. زنان و مردان کارگری که منتظر تلفن سفارش کار ایستاده اند. تیپ زنان از زنی با چادر به کمر بسته تا دختری با مانتو و روسری مرتب و حتی به نوعی براساس مد متغیر است. مردها نیز از این قاعده مستثنی نیستند. مردانی با سبیل های در رفته و شلوارهای کردی تا پسران مو شانه کرده و مرتب.
وقتی به رئیس شرکت که مردی تقریبا میان سال است مراجعه می کنم. سئوالاتی می پرسد از جمله :”کارگر چند ساله می خواهی؟ چه تیپی باشد؟ قد و هیکلش برایت مهم است؟”

ترانه بنی یعقوب :خانه اشتغال محله ناصرخسرو در یکی از کوچه های تنگ و باریک بازار این منطقه واقع شده است . خیاطی و صنایع دستی مهم ترین فعالیت زنان اینجاست. زنانی که بیشترشان یا سرپرست خانواریا بد سرپرست اند و شرایط مناسبی ندارند .
آن ها خیاطی می کنند و بازارفروش شان را از طریق شبکه حمایتی تعاونی های تولیدی زنان خانه محله ناصر خسرو که متعلق به شهرداری منطقه ۱۲تهران است می یابند. قبل از ایجاد این شبکه حمایتی، زنان خودشان با رفتن به بازار با بازاریان و مشتریان ارتباط برقرار می کردند.

کانون زنان ایرانی -باران محمدی :آلونک ها در راهروهایی باریک با سقف ریخته و خشت نما و کابل های برق آویزان از هر سو در یک ردیف به گونه ای قرار گرفته اند که باد از هر سو درهای آن را به هم می پیچاند. آلونک ها اتاق هایی ۹ متری هستند که از دو الی ۱۲ نفر در آن زندگی می کنند که معمولا توسط استادکارها در اختیار خانواده ها قرار می گیرد.