سرکوب زنان خبرنگار در جهان
گزارشگران بدون مرز به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن، با تاکید بر خطراتی که زنان خبرنگار را تهدید می‌کند، شجاعت آنان را ستایش کرد و خواستار حفظ امنیت آنان شد. در اطلاعیه‌ای که به این مناسبت منتشر شده، آمده است،
در بسیاری از کشورهای جهان زنان خبرنگار با تحقیق مداوم، انتقاد به مقامات دولتی و سیاستمداران و تابوشکنی‌هایی در گزارشاتشان از جمله در رابطه با جایگاه زن در اسلام، خطر مرگ را به جان می‌خرند.
بسیاری از زنان امکان فرار ندارند، بسیاری از آنان از شغل خود دست می‌کشند و یا ناگزیر به خودسانسوری روی می آورند تا تهدیدات را دفع کنند. نمونه‌ی این زنان در افغانستان هستند. به ویژه در منطقه‌ی هرات در سال گذشته تعرضات مکرری به زنان خبرنگار تلویزیون انجام شد تا آنان شغل‌شان را رها کنند. معمولا طالبانی‌ها پشت این قضیه‌اند، اما عملا از سوی سیاستمداران محلی نیز در این رابطه حمایت می‌شوند.
در بسیاری از مناطق جهان مانند مکزیک، روسیه و نپال افرادی که به خبرنگاران زن متعرض می‌شوند، مورد تعقیب قانونی قرار نمی‌گیرند و یا مجازات نمی‌شوند. در پاکستان، کشوری که زنان نمایندگی کمی در رسانه‌ها دارند، بسیاری از زنان خبرنگار در طرح مسائل زنان محتاط اند و دلیل آن ترس از طرد اجتماعی و یا حملات بنیادگرایان مذهبی است.
“میرا جمال”، زن خبرنگار پاکستانی که به دلیل تهدیدات مکرر به آلمان گریخته است، در این باره می‌گوید: “تعداد کمی از زنان هستند که راجع به حقوق زنان صحبت می‌کنند و تعداد کمتری هم هستند که جرات می‌کنند راجع به ستمی که تحت نام اسلام به زنان روا می‌شوند، صحبت کنند. اکثرا جامعه‌ی دو قطبی جنسیتی را ترجیح می‌دهند تا تحت فشار خانواده و جامعه قرار نگیرند.
در تعدادی از کشورها زنان خبرنگار و وب‌لاگ‌نویس از سوی دولت‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند، تهدید می شوند و مورد تعقیب قرار می‌گیرند، چرا که به اعمال و قوانین زن ستیزانه اعتراض می‌کنند و یا حتی مشکلات روزمره‌ی زنان را شرح می‌دهند. اخیرا “مانیا بالاما- سامبا”، زن ژورنالیست سیرالئونی، از سوی گروهی که طرفدار مثله‌ی جنسی زنان است، تنها به این دلیل که راجع به مثله‌ی جنسی نوشته بود، تهدید شد.
در ایران فعالان زنان که سایت‌های اینترنتی دارند، سرکوب دولتی را تجربه می‌کنند. زنان وب لاگ نویس به طور مداوم دستگیر می‌شوند. شهناز غلامی یکی از آنهاست که بارها بازداشت شده است. وی عضو گروهی از زنان خبرنگار است که در سال ۲۰۰۵ جمع آوری امضای طوماری را برای لغو قوانین زن ستیز آغاز کردند. این کمپین تقریبا به حرکتی توده‌ای تبدیل شده و اخیرا جایزه‌ی سیمون دوبوآر سال ۲۰۰۹ را به خود اختصاص داده است. چندی قبل، به دلایلی که تاکنون ناروشن مانده، رکسانا صابری ژورنالیست ایرانی- آمریکایی دستگیر شده است.
در زیمبابوه نیز زنان ژورنالیست برای گزارش‌دهی انتقادی شجاعت زیادی به خرج می‌دهند. نمونه‌ی این زنان، “جستینا موکوکو” است که به اتهام “توطئه‌ی تروریستی” علیه موگابه، رئیس جمهور، در دسامبر ۲۰۰۸ دستگیر شد. وی پس از تحمل سلول انفرادی و شکنجه چند روز پیش آزاد شد.
لینک مقاله:
http://www.iooinewz.org//article.php5?id=1483
