نویسنده: helia

«همسرم اتاق کناریه … اگه بشنوه مجور میشم قطع کنم.» این چنین تماس‌هایی، بارها با سازمان‌های مربوط به امور خانواده در دالاس تگزاس برقرار شده است. این مساله حقیقتی را روشن می‌کند که نشان می‌دهد زنان در طول قرنطینه با آزارگران خود در همان چهاردیواری حبس شده‌اند.برای برخی، کرونا با استرس تعطیلی و از دست رفتن شغل و محدودیت‌ها، موقعیت‌های وخیم قبلی را بدتر از قبل می‌کند. برای برخی هم این شرایط آزار (خانگی) تازه است و می‌توان آن را محصول ترس‌ها و عصبانیت‌ها (مربوط به آزارگران) دانست.

هلیا عسگری:جنبش #من-هم گفتمان عمومی را تحت تأثیر قرار داد و در محیط های کاری نتایج ملموسی به همراه داشت. برخی مدیران برکنار شدند، نامزدها شکست خوردند و بسیاری از چهره های عمومی رسوا شدند. اما این اتفاق یک اتفاق یک شبه نبود و سالها فعالین حقوق زن برای آن تلاش کردند. این مقاله، همراه با روزشمار اتفاقات جنبش من-هم مهمترین رویدادهایی را که باعث تغییر اساسی در دیدگاه فرهنگی راجع به سواستفاده جنسی ، پویایی قدرت و قدرت گفتمان زنان است را بررسی می‌کند.

لیلا می‌گوید آن وقت‌ها ما اصلا نمی‌دانستیم چه اتفاقی افتاده، اصلا معنی نیروهای خودسر را نمی‌دانستیم. اصلا آگاهی سیاسی ما شکل‌ دیگری داشت و من همان جا میان صدای فریادها، میان صداهای‌ به هم کوبیده شدن درها ایستاده‌ام و با لیلا تکرار می‌کنم. ما اصلا معنی نیروهای خودسر را نمی‌دانستیم ما اصلا معنی نیروهای خودسر را نمی‌دانستیم. بله ما معنی خیلی چیزها را نمی‌دانستیم. تمام دانسته‌های ما با فقدان، حرمان، رنج و به خاک افتادن امیدهایمان به دست آمد.

کانون زنان ایرانی- امیر ناطق پور:
آمارها نشان می دهد که در سال های اخیر تعداد آزارهای جنسی زنان رو به افزایش بوده است. نکته جالب این است که افزایش این آمار منحصر به کشورهای جهان سوم نیست و کشورهای متمدن اروپایی را هم در برمیگیرد. به باور بسیاری از کارشناسان این معضلات در جامعه حل نخواهد شد مگر اینکه عرف ها و باورهای جنسیتی ای که در جوامع وجود دارد مورد بازبینی و بررسی مجدد قرار گیرند.

در طول بازی انگار بازی را نمی دیدم. به صدای بوق هایی که قطع نمی شد. به حرکات لیدر مردان و لیدر زنان که تلاش می کرد زنان را با جو استادیوم هماهنگ کند. حواسم به همدلی زنان با هم نیز بود. زنانی که برخلاف تصور من که گزینشی وارد شده‌اند و چهره ومنش دیگری شاید داشته باشند اما از جمله دختران جوانی بودند که محو دیدن بازی بودند و دقایق آخر اشک در چشمانشان حلقه زده بود. از بودن در جایی که از بودن در آن محروم بودند و حالا فرصت کردند تا آن را تجربه کنند.