بانک‌ها به مهاجران زن فوت و فن‌های مالی را یاد می‌دهند
ترجمه: مهرزاد غنی‌پور
بیش‌تر بانک‌ها آموزش‌های مالی در زمینه‌های مرتبط با خدماتشان ارایه می‌کنند، بسیاری از آن‌ها به مهاجران جدید کمک می‌کنند و زنان را به سمت کارگاه‌های آموزشی سوق می‌دهند.
ساندرا کورتنی پیش از آن‌که در کلاس آموزش «خرید خانه برای اولین بار» حاضر شود، سری به پسرش در مهدکودک این مرکز زد تا خیالش راحت شود.
نمایندهء آموزش‌های مالی این بانک می‌گوید: «باید اعتبار فرد بالاتر از ۶۲۰ باشد تا بتواند وام بگیرد.» کورتنی می‌پرسد: «اگر شوهرم هشت هزار دلار در سال درآمد داشته باشد ما می‌توانیم خانه بخریم؟» نماینده با اشتیاق می‌گوید: «بله و شروع به توضیح فرآیند تقاضای وام می‌کند.»
کمی بعد گروهی که بیش‌تر آن‌ها مهاجران زن از آمریکای جنوبی و آسیا هستند متوجه می‌شوند که اعتبارشان برای تقاضای وام کافی نیست اما آن‌ها نمی‌دانند که چگونه باید اعتبارشان را افزایش دهند.
کورتنی که از بلیز مهاجرت کرده و ۲۱ سالی است که در کوئینز زندگی می‌کند، از این خدمات آموزشی رایگان خرسند است اما او هنوز جواب بسیاری از سوالاتش را در این کارگاه نگرفته است.
حضور در نمایشگاه «آموزش‌های مالی برای خانواده‌ها و کودکان» در چهارم اوت- نمایشگاهی که توسط بانک سوییس برگزار شده بود- برای زنان مهاجر تجربهء جدیدی نبود.در حالی که گروه‌های حامی مهاجران در سراسر کشور سعی می‌کنند به تقاضای روزافزون برای آموزش‌های مالی پاسخ دهند، برخی از آن‌ها معتقدند که در این کارگاه‌های آموزشی، اطلاعات کاربردی به زنان مهاجر ارایه نمی‌شود.
الیزه باربل رادولف، مدیر اجرایی یک موسسهء غیرانتفاعی در نیویورک می‌گوید: «افراد بزرگسال به دلایل مختلفی به کلاس‌های آموزشی می‌آیند اما زنان واقعا بیش‌تر از مردان از این کلاس‌ها بهره می‌برند. بیش‌تر اوقات و به ویژه در خانواده‌های مهاجر این زنان هستند که به شیوهء خودشان تغییرات بزرگ را مدیریت می‌کنند.»
مخاطبان این برنامه خانواده‌های کم‌درآمد هستند
باربل رادولف می‌گوید: «مخاطبان این مرکز، خانواده‌های زیرخط فقر هستند و این مهارت‌های مالی که به مهاجران آموزش داده می‌شود بخشی از برنامهء آموزش زبان انگلیسی به مهاجران است.»
او در ادامه می‌گوید: «مادران کارهایی را آموزش می‌بینند که برای ادامهء زندگی مجبور به انجام آن‌ها هستند. آن‌ها شیوهء خرید و چگونگی استفاده از کوپن‌هایشان را یاد می‌گیرند. آن‌ها می‌آموزند که چگونه خرید خود را از مغازه‌های مختلفی انجام دهند، آن‌ها در عین حال کاربرد پوند و اونس و مهارت‌های ابتدایی دیگری را نیز یاد می‌گیرند.»
او معتقد است که نخستین همکاریش با بانک یو‌بی‌اس ( UBS ) در تدریس مفاهیم ابتدایی موفقیت‌آمیز بوده است چرا که مردم به آن علاقه‌مند شدند و در هر دوره افراد بسیاری شرکت کردند.
او می‌گوید: «یکی از چیزهایی که در کارگاه آموزش بعدی باید تغییر کند هدف‌گذاری روی مخاطبانی است که زبان انگلیسی آن‌ها ضعیف است.»
باربل رادولف می‌گوید: «او و کارکنانش بررسی کردند تا ببینند چه کارگاه‌هایی می‌تواند مناسب باشد. این هشت کارگاه عبارت بودند از: «سرقت اوراق هویت» و «مدیریت اعتبار» تا «هدف‌گذاری برای موفقیت‌های مالی» و «پرداخت هزینهء تحصیل.»
او می‌گوید: «ما باید به آن‌ها یاد بدهیم که چطور به چیزهایی که می‌خواهند برسند.»
کورتنی پس از آن که سرفصل‌های این دوره‌ها را دید، علاقه‌مند شد که به این کلاس‌ها بیاید.
کورتنی بعد از جلسهء «خرید خانه برای اولین بار» می‌گوید: «این چیزها، موضوعات جدیدی است که ما می‌خواهیم بدانیم. من تحصیلات و کار مناسبی ندارم، اما می‌خواهم یک خانه داشته باشم. شما معمولا کسی را ندارید که تشویقتان کند و این چیزها را به شما یاد بدهد.»
کورتنی در ادامه می‌گوید: «دو چیز در این جلسه یاد گرفتم که به من کمک کرد: «اگر شوهرتان برای مخارج مختلف پول می‌پردازد و وقتی نوبت کارت اعتباری می‌رسد، حقوقتان تمام و به کارت اعتباری بدهکار می‌شوید، می‌توانید به بانک بگویید که بدهی را یک ماه عقب بیندازد تا اعتبارتان خدشه‌دار نشود. دومین چیزی که یاد گرفتم و می‌خواهم درباره‌اش بیش‌تر بدانم، امتیاز اعتبار است چون امتیاز اعتبار ما کم است.»
دقت و سوگیری از موضوعات اصلی هستند
گروه‌های حامی مهاجران این نکته را یادآور می‌شوند که کارگاه‌های عمومی آموزش مسایل مالی ممکن است به اندازهء کافی برای کمک به مهاجران دقیق، کاربردی یا بدون سوگیری نباشند، به ویژه برای زنانی که ممکن است با ادارهء مسایل مالی خانواده‌شان خیلی آشنا نباشند.
دیانیرادل ریو، معاون موسسهء حمایت از توسعهء اقتصادی در نیویورک می‌گوید: «زنانی که طلاق می‌گیرند یا خشونت‌های خانگی را تجربه کرده‌اند، نیاز به کمک دارند به ویژه اگر مسایل مالی آن‌ها با همسرشان مشترک باشد اگر شما ازدواج کرده‌اید و همسرتان وامی گرفته این وام به اسم شما نیست یا اگر همسرتان بدهی دارد، مسوولیتش به عهدهء شما نیست.»
دل ریو به دیگر گروه‌های حامی مهاجران کمک می‌کند تا آموزش‌های مالی خود را مطابق با نیازهای جمعیت مهاجران نیویورک تغییر دهند: «امکانات و مسایل افراد متفاوت است، اگر آن‌ها مدارک نداشته باشند و نتوانند به زبان انگلیسی صحبت کنند یا هرگز به سیستم‌های مالی در این کشور کاری نداشته باشند یا درآمدی به طور رسمی نداشته باشند، سابقهء اعتباری نخواهند داشت. برای بعضی از افراد ممکن است داشتن حساب بانکی معنایی نداشته باشد. این روزها، بسیاری از بانک‌ها برای حساب‌های بانکی، کارمزدهای بالایی می‌گیرند. تشویق افراد به افتتاح حساب بانکی در حالی که ممکن است پول زیادی را بابت پس‌انداز از دست بدهند، یک ریسک بزرگ است.»
دل ریو می‌گوید: «گذشته از این موضوع، بانک‌ها، موسسات آموزشی نیستند و در زمینهء آموزش مالی تخصص ندارند، آن‌ها ممکن است اطلاعات غیردقیقی بدهند چون تنها محدود به موسسه‌های خودشان هستند.»
اما قانونی که از سال ۱۹۷۷ تصویب شد، موسسات مالی را ملزم می‌کند تا نیازهای اطلاعاتی گروه‌هایی که به آن‌ها خدمات اعتباری ارایه می‌کنند، از جمله خانواده‌هایی با درآمد کم یا متوسط را جوابگو باشند. یکی از روش‌هایی که بانک‌ها برای انجام وظایفشان می‌توانند انجام دهند ارایهء آموزش‌های مالی است.
برنامه دقیق سیتی‌بانک
دل ریو هرگز خودش در برنامهء آموزش مالی سیتی‌بانک شرکت نکرده است، اما می‌داند که این بانک یک برنامهء آموزشی جامع‌تر نیز دارد. سیتی‌بانک به عنوان بخشی از تعهدات ۲۰۰ میلیون دلاری ۱۰ساله‌اش به آموزش‌های مالی، ۲۲۰ هزار دلار در ماه مه ۲۰۰۷ به برنامه‌ای تحت عنوان «زنان مسوولیت دارایی‌هایشان را به عهده می‌گیرند» اختصاص داد.
در این برنامه بیش از ۳۰۰ زن شرکت و گواهینامهء آموزشی دریافت کردند; این برنامه شامل دوره‌های مالی اینترنتی ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۱۰۰ و ۲۵۰ ساعته‌ای رایگان بود. رونی کوهن، مدیر این برنامه می‌گوید: «هرچند دوره‌ها رایگان است اما اگر زنان بخواهند سه ساعت از وقتشان را صرف این کار کنند یا به دنبال کسی بگردند که کودکشان را در این مدت نگهداری کند، این برایشان هزینه دارد. در عین حال دستمزد زنان هنوز با دستمزد مردان برابر نیست، زنان اگرچه ممکن است صورتحساب‌ها را بپردازند اما تصویر کاملی از مسایل مالی ندارند و در بعضی جوامع مهاجر نیز زنان اصلا در ادارهء مسایل مالی نقشی ندارند.»
موسسهء غیرانتفاعی توانمندسازی زنان در نیویورک نیز برنامهء ابداعی‌ای برای آموزش مالی به زنان مهاجر و پناهنده دارد که در آن مسوولیت حمل‌و نقل آن‌ها و نگهداری کودکانشان را به عهده گرفته و این برنامهء آموزشی را غیر از زبان انگلیسی به هفت زبان دیگر ترجمه کرده است.
انوشا راما چاندران، مدیر آموزش مالی این شرکت می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم تا زنان را توانمند کنیم زیرا احساس می‌کنیم که آن‌ها می‌توانند در مدیریت بهتر مسایل مالی به خانواده‌هایشان کمک کنند.»
او می‌گوید: «این برنامهء آموزشی برای این طراحی شده که اطلاعاتی را که زنان مایلند بدانند به آن‌ها ارایه کنند.»
از سال ۲۰۰۴ تاکنون حدود ۶۰۰ زن از این آموزش‌ها بهره‌مند شده‌اند.
ترجمه: مهرزاد غنی‌پور
نویسنده: ژاکلین لی
منبع: www.womensenews.org
به نقل از روزنامه سرمایه
