حقوق برابر

نوشین کشاورزنیا می‌گوید: «کسانی که با هر اتفاقی، موبایل‌شان را بیرون می‌آورند و فیلم می‌گیرند در واقع دارند هزینۀ مبارزۀ را برای شخصی که تصمیم گرفته نسبت به شرایط نابرابر و تبعیض‌های موجود اعتراض کند، بالا می‌برند. مجازات حضور بدون حجاب در جامعه، جریمۀ نقدی و دو ماه حبس، که این هم مورد اعتراض ماست، اما در پرونده‌های اخیر دیدیم که اتهامات دیگری به این اشخاص وارد شد و به حبس‌هایی بیشتر از این میزان محکوم شدند.»

قاضی گفت:من نمی‌تونم حکم طلاق شما رو بدهم؛ شاید دارم با این کار در حقت ظلم می‌کنم، ولی دست من نیست. خودت که می‌دونی موقعیت شهر ما چقدر حساسه، هم مذهبیه، هم سیاسی. متأسفانه آمار طلاق توی سال‌های اخیر خیلی رفته بالا؛ برای همین فرماندار و امام جمعه دستور دادن به‌هیچ‌وجه حکم طلاق صادر نکنیم.
و این‌طور شد که من دو سال‌ونیم پله‌های دادگاه رو بالا و پایین رفتم و آخرش هم پرونده‌ام ارجاع داده شد به یک شهر دیگه و بالاخره موفق شدم از دادگاه اون شهر حکم طلاق بگیرم.

دختران آبی پشت در مانده‌اند و آنان که رفتند تو کم‌تر آدم‌های معمولی بودند، خیلی‌هایشان هم در تعریف خودشان در صفحه‌های اینستاگرامی‌اشان نوشته‌اند فمینیست و حداقل یک بار «سرود برابری» را در نوشته‌هایشان به اشتراک گذاشته‌اند، آنجا که فریاد می‌زنیم به خواهری و برابری، باید آن خواهری را باور داشته باشی. پنج شنبه که هیچ شکلی از برابری وجود نداشت و برایش ذره‌ای هم تلاشی نشد.

اگر «مدرنیزاسیون سیاسی» (به نمایندگی احزاب اصلاح طلب و تحول خواه) و «مدرنیزاسیون دینی» (به نمایندگی روشنفکران دینی) در دهه هفتاد شمسی به بعد تا حدود زیادی در باتلاق سنت به گِل فرو نشست، «مدرنیزاسیون اجتماعی» اما به نمایندگی جنبش زنان راه خود را برکشید و تداوم بخشید تا روحانیت و حکومت را ناگزیر از به رسمیت شناختن خود سازد.

کانون زنان ایرانی- امیر ناطق پور:
آمارها نشان می دهد که در سال های اخیر تعداد آزارهای جنسی زنان رو به افزایش بوده است. نکته جالب این است که افزایش این آمار منحصر به کشورهای جهان سوم نیست و کشورهای متمدن اروپایی را هم در برمیگیرد. به باور بسیاری از کارشناسان این معضلات در جامعه حل نخواهد شد مگر اینکه عرف ها و باورهای جنسیتی ای که در جوامع وجود دارد مورد بازبینی و بررسی مجدد قرار گیرند.

در را زد و و وارد اتاق شد. مدیر یکی از بخشهای دیگر مؤسسه بود. یک فرم استخدامی پر شده دستش بود و بعد از حال و احوال مختصری، فرم را داد دست من و گفت: “نگاه کن این چه جالبه!”. کمی بالا و پایین فرم را ورانداز کردم. به نظرم یک فرم معمولی می آمد حاوی مشخصات خانمی که برای استخدام مراجعه کرده بود. پرسیدم: “چی ش جالبه؟”

به نظر می‌رسد برای دست‌یابی زنان به کنترل بر پوشش‌شان، اتفاقاً می‌بایست از درگیرکردن پوشش و بدن زنان در رقابت‌ها و منازعاتِ گروه‌های مختلف سیاسی، پرهیز کرد. زیرا درگیر‌کردن بدن و پوشش زنان در منازعات سیاسی، نمی‌تواند «منطق اصلی» تحمیل حجاب اجباری (منطقی که مسئله پوشش زنان را نه موضوعی خصوصی و مربوط به زنان، بلکه مسئله‌ای سیاسی می‌داند) را هدف بگیرد، آن را از درون بی‌معنا سازد و موتور محرک‌اش را از کار بیاندازد. چرا که اساساً حجاب اجباری از دل همین درگیری‌ها و منازعات سیاسی بر جامعه تحمیل شد و گروه‌های تندرو اسلامی، «حجاب» را به پرچم و «هویت سیاسی» خود و نمادی برای «اسلامیت جامعه» تبدیل کردند

نوشین احمدی خراسانی:از پرسش‌های مطرحِ این روزهای کنش‌گران جنبش زنان، یکی این است که چه بستری سبب شد مسئله‌ی حق پوشش اختیاری برای نسل جدید زنان، بیش از نسل قبل، مرکزیت پیدا کند تا جایی که حرکت نوپدید «دختران خیابان انقلاب» در ایران، هستی بگیرد؟ شاید یکی از دلیل‌های مهم این مرکزی‌شدن، اهمیت روزافزونِ پوشش و ظاهر طی یک دهه‌ی اخیر و پیوند آن با «هویت فردی» افراد باشد.

کانون زنان ایرانی: به همت مؤسسه «فقه الثقلین» وابسته به دفتر آیت الله صانعی، نشستی برگزار شد که به موضوع «چالش های حقوق زنان در فقه» اختصاص داشت. یکی از مقالات ارائه شده در این نشست، « نقد انگاره فرودستی سرشت زن در خوانش قرآن کریم» بود که مورد توجه نیز قرار گرفت.
از آنجا که ۱- حق انتشار این مقاله، برای مؤسسه فقه الثقلین محفوظ است و ۲- متن پژوهشی آن، نسبتا مفصل است و خوانندگان کمتری خواهد داشت، مهدیه کسایی زاده، نویسنده مقاله نسخه ساده شده و کوتاه تری از آن را در اختیار کانون زنان ایرانی قرار داد تا برای استفاده علاقمندان در این وبسایت منتشر شود.