فمنیسم و جنبشهای زنان

مصطفی طاهر، ۳۰ ساله، وکیل و معلم زبان کردی، در باره ی خواهرش شیرین طاهر می گوید: چند ماه پس از اینکه انقلاب در سوریه شروع شد، رژیم سوریه به این توجه کرد که اجازه دهد کردها در شهرهایشان در مدرسه، زبان کردی را آموزش ببینند و این موضوع، شهرمن کوبانی را نیز شامل شد. خواهر من شیرین، ۱۹ ساله، فکر می کرد که در دانشگاه دمشق، رشته ی زبان انگلیسی بخواند، در شرایطی که خشونت سراسر سوریه را فراگرفته بود، این قابل تصور نبود که بتوان میان کوبانی و پایتخت مسافرت کرد. در نتیجه، شیرین شروع کرد که زبان کردی را درکوبانی، در ایام انتظار برای رفتن به دانشگاه فرا گیرد.

سهیلا وحدتی • این نوشته درباره تعریف دقیق واژه هایی است که اکنون دانشگاه های امریکا تلاش دارند برای مبارزه

کانون زنان ایرانی- فریده غائب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌: می گوید حصر و زندانی کردن زنان در سال های اخیر نشانه مقاومت است و این یعنی ما هستیم. مینو مرتاضی لنگرودی ،فعال جنبش زنان امیدوارانه به جنبش زنان ایران نگاه می کند و محدودیت های سال های اخیر را چون شمشیری دولبه می داند:” محدودیت ها بیش از آنکه جنبش زنان را از حرکت باز دارد ؛ جنبش عدالت خواهانه زنان را در جامعه گسترش و تعمیق داده است. ” او در این گفتگو از نقش زهرا رهنورد در حصر و زنان دربند حرف می زند . از مریم بهروزی که به عنوان یک زن اصولگرا برای افزایش تعداد زنان نماینده در مجلس تلاش کرد. از هاله سحابی دوست دیرینش یاد می کند . هاله ای که مینو مرتاضی او را فعال جنبش زنان خطاب نمی کند.

منتقدان همه اخبار را “ اخبار زنانه “ محسوب می کردند ، به نظر آنها حتی اگر صفحات زنان موضوعات مهمی را منعکس می کرد (حتی موضوعی چون جنبش زنان ) از زمانی که این اخبار در بخشی جداگانه قرار می گرفت ، ارزش خبری کمتری برای انتشار می یافت

اینک خواهرانمان در لیبی ساکت ننشسته اند. صدای اعتراض آنان در قالب ائتلاف ها، گروه ها، پتی شن ها، بلاگها.. بلند است. زنان لیبی تنها نیستند. زیرا مسائل ما زنان از یکدیگر جدا نیست. همان قدر که تبعیض و خشونت علیه زنان امری جهانی است اعتراض علیه حذف، خشونت و تبعیض نیز ضرورتی جهانی است. امروز دفاع از حقوق زنان در لیبی، نه تنها جلوگیری از تکرار ترکیب نامیمون دین و دولت با یکدیگر است بلکه نشانه آگاهی رشد یافته ی جهانی زنان در حمایت از حقوق خودشان نیز است.
ما دست در دست زنان لیبی، از مبارزات آنان برای بدست آوردن حقوق برابر انسانی حمایت می کنیم و همه ی سازمان های زنان در جهان را به تشکیل حلقه ی حمایتی و همراهی با زنان لیبی فرا می خوانیم.

کانون زنان ایرانی _آیدا قجر :-محبوبه عباسقلی زاده فعال جنبش زنان که مثل بسیاری از فعالان اجتماعی و سیاسی بعد از انتخابات سال گذشته مجبور شده از ایران خارج شود. اکنون و پس از ماهها از گذشت انتخابات پر ماجرای سال گذشته در گفت و گو با سایت کانون زنان ایرانی درباره تجربیات جنبش زنان قبل از انتخابات ریاست جمهوری و همگرایی زنان در آن زمان سخن می گوید .او همچنین نگاهی به نقش زهرا رهنورد از رهبران جنبش سبز و تاثیر وی بر جنبش زنان می اندازد وتعدادی از مشکلات و فرصتهای جنبش زنان در این زمان را بازگو می کند :

تحولات جامعه در فرآیند تولید مستحکم می‌شود. در حالی که آیا ما می‌توانیم بگوییم جامعه ما یک جامعه تولیدگراست. نه ما نفت می‌فروشیم و پولش را خرج می‌کنیم مثل بچه پولدارهایی که ارثیه به آن‌ها رسیده باشد. ارثیه‌ای که آقایان همین‌طور هدر می‌دهند.

کانون زنان ایرانی : نخستین بیانیه کمیته «همبستگی زنان علیه خشونت های اجتماعی» منتشر شد .در بخشی از این بیانیه آمده است :زنان کنشگر جامعه ما عمیقاً باور داشته و دارند: خشونت، خشونت می آفریند و دستیابی به حقوق برابر و دمکراسی درونزا، بدون دوری گزیدن از رفتارهای تمامیت طلبانه خشونت زا، عملا امکان پذیر نیست. بدین ترتیب این بار نیز زنان با رویکرد نفی خشونت و درونی کردن رفتارهای دمکراتیک در سلوک آحاد جامعه به میدان آمدند.