تیتر یک

مرجان ناهید: یک بار که بیرون می‌رفتم پسر همسایه به سمت ریکشا (وسیله نقلیه شبیه سه چرخه) آمد و توی صورتم زد که چرا بیرون آمدی؟ تصور می‌کرد کسی که در ریکشا بود دوست من است. شکایت بالا رفت و نهادهای حقوق زنان در جریان قرار گرفتند. البته به نتیجه نرسید. تماس می‌گرفتند و می‌گفتند اشتباه کرده اما مساله ناموسی بوده است.می خواهم بگویم حتی پسر همسایه هم خودش را پدر و یا همسر ما می‌داند. زندگی در افغانستان بسیار چالش‌برانگیز است.

مینا کشاورز:فیلم من روایت شخصی است اما من به عنوان زنی که در جامعه ایران به دنیا آمده، بزرگ شده، درس خوانده، ازدواج کرده و جدا شدم، تجربیات مختلفی از سر گذرانده‌ام و همیشه وقتی دیده‌ام که زن‌های بسیاری در اطراف من در موقعیتی هستند که وقتی مورد خشونت واقع می شوند، هیچ حمایتی چه از نظر قانونی و چه فرهنگی و اجتماعی ندارند، تحت تاثیر قرار گرفته‌ام. یعنی نهادهای حمایتی کمی برای آنها وجود دارد. من به صورت خاص روی خشونت خانگی کار کردم، چون به نظرم مهم است که درباره آن صحبت شود. فیلم طی یک پروسه چند ساله ساخته شد و در نهایت به نتیجه رسید.

با انفجاری که توسط هشتگ #من-هم در شبکه‌های اجتماعی رخ داد، بورک بالاخره آن امید و همدلی را که می‌دانست این عبارت در زنانی که می‌خواهند درباره تجربیات خود توییت کنند به وجود می‌آورد، دید. اما تجربه اش به او گفت که این روند وایرال شدن هشتگ، علیرغم آن قصد خوبی که دارد، می تواند بسیاری از کارهایی را که برای ساختن آنها تلاش کرده، و درست در لحظه ای که می‌تواند کارهای بیشتری انجام دهد را خراب خواهد کرد.یکشنبه شب بورک شروع به توییت کردن کرد. بورک در مصاحبه ای که صبح چهارشنبه داشت گفت:« من مجبور شدم زنگ هشدار را بزنم. یک، قبل از اینکه کار من پاک شود ، و دو ، زیرا اگر بتوانم از مردم حمایت کنم ، باید این کار را انجام دهم».

فیلمی منتشر شده از زنی که فریاد کشیده و کمک می‌خواهد، در حالیکه پدر و برادرانش تحت عنوان اقدامی به نام “قتل ناموسی” با آجر به او حمله‌ور شده‌اند که به تازگی در اردن اتفاق افتاد، فریاد اعتراض فعالان اردنی را در فضای مجازی بلند کرده است.وکلا می‌گویند: این زن، احلام که در سی سالگی طلاق گرفته است به تازگی نزد خانواده خود بازگشته است، او تا پیش از این در بازداشتگاه زنان شاکی از خشونت خانگی بسر می‌برده است.

ترانه بنی یعقوب:«تحمل نگاه های مردم سخت است.تحمل بیمارستان و جراحی سخت است.گاهی تحمل خودت هم سخت است ….اما آنچه از همه سخت تر است، شنیدن خبر یک اسید پاشی جدید است.»این جمله را از خیلی هایشان شنیده ام، آنقدر زیاد که دقیق یادم نمی آید کدام شان نخستین بار این جمله را بر زبان آورده، شاید همه شان با هم.اینکه وقتی هر خبر جدیدی از اسید پاشی می شنوند، جوری ته دل شان خالی می شود که حتی توصیفش هم برایشان دشوار است.می گویند وقتی این خبرها را می شنوند حس می کنند انگار این خشونت پایانی ندارد.

مینو مرتاضی لنگرودی:می توان گفت اساسی ترین روش(این) کارزار ها بر انگیختن احساسات عامه است. هم از این روست هرچه قربانیان و آزارگران بلند اوازه تر و شناخته شده تر باشند هیاهو و هیجان بیشتری در جامعه بر می انگیزند. تحریک احساسات همچون تیغ دولبه عمل می کند .این تیغ همان اندازه که می تواند تعداد زیادی از مردم را با قربانی همنوا کند و همزمان می تواند به عنوان سلاحی جهت انتقام گیری های شخصی و ترور شخصیت رقیب مورد استفاده قرار گیرد. در این قبیل موارد کارزار می تواند به ضد خود بدل شود. از همین روست که به نظر می رسد محفوظ نگاهداشتن نام قربانی و فرد متعرض تا روشن شدن صحت اتهام ضروری است.

شیوا نظرآهاری:آن یک نفر هم چون متجاوز سریالی بوده، چون به ده‌ها زن در طول سالها تجاوز کرده و آسیب رسانده، الان در زندان است. در هر سیستم قضایی‌ای، چنین فردی احتمالا باید با حبس مادام العمر مواجه شود. در ایران اما وجود مجازات «اعدام» و ضدیت ما با آن باعث می‌شود که همیشه دست و دلمان بلرزد. اما واقعیت این است که در این مرحله وظیفه ما این است که مخالفتمان با اعدام را فریاد بزنیم، حقوق متهم را در طول دوره دادرسی به رسمیت بشناسیم. در مورد مجازات‌های جایگزین بنویسیم، با مجازات اعدام مبارزه کنیم همانطور که در همه این سالها کرده‌ایم

شیما قوشه، وکیل پرونده:ما به هیچ عنوان متقاضی اجرای حکم اعدام نیستیم بلکه همان‌طور که در دادنامه هم قید کرده‌ایم، تقاضا داریم که ایشان محکوم به جبران خسارات وارده به شاکیان شود. امیدوار هستیم که حتما جبران خسارات که می‌تواند مادی و معنوی باشد، انجام پذیرد. در نهایت ما نه می‌توانیم حکم اعدام را درخواست کنیم و نه جلوی آن را بگیریم.

«همسرم اتاق کناریه … اگه بشنوه مجور میشم قطع کنم.» این چنین تماس‌هایی، بارها با سازمان‌های مربوط به امور خانواده در دالاس تگزاس برقرار شده است. این مساله حقیقتی را روشن می‌کند که نشان می‌دهد زنان در طول قرنطینه با آزارگران خود در همان چهاردیواری حبس شده‌اند.برای برخی، کرونا با استرس تعطیلی و از دست رفتن شغل و محدودیت‌ها، موقعیت‌های وخیم قبلی را بدتر از قبل می‌کند. برای برخی هم این شرایط آزار (خانگی) تازه است و می‌توان آن را محصول ترس‌ها و عصبانیت‌ها (مربوط به آزارگران) دانست.

هلیا عسگری:جنبش #من-هم گفتمان عمومی را تحت تأثیر قرار داد و در محیط های کاری نتایج ملموسی به همراه داشت. برخی مدیران برکنار شدند، نامزدها شکست خوردند و بسیاری از چهره های عمومی رسوا شدند. اما این اتفاق یک اتفاق یک شبه نبود و سالها فعالین حقوق زن برای آن تلاش کردند. این مقاله، همراه با روزشمار اتفاقات جنبش من-هم مهمترین رویدادهایی را که باعث تغییر اساسی در دیدگاه فرهنگی راجع به سواستفاده جنسی ، پویایی قدرت و قدرت گفتمان زنان است را بررسی می‌کند.