دیده‌بان

نوشین کشاورزنیا می‌گوید: «کسانی که با هر اتفاقی، موبایل‌شان را بیرون می‌آورند و فیلم می‌گیرند در واقع دارند هزینۀ مبارزۀ را برای شخصی که تصمیم گرفته نسبت به شرایط نابرابر و تبعیض‌های موجود اعتراض کند، بالا می‌برند. مجازات حضور بدون حجاب در جامعه، جریمۀ نقدی و دو ماه حبس، که این هم مورد اعتراض ماست، اما در پرونده‌های اخیر دیدیم که اتهامات دیگری به این اشخاص وارد شد و به حبس‌هایی بیشتر از این میزان محکوم شدند.»

مرسده هاشمی :کتاب سرمای استخوان سوز شامل داستان‌های کوتاهِ متنوعی‌است که همرنگ نیستند، وهمین ویژگی اولین نکته‌ای‌است که خواننده‌ی معمولی و غیرِ کارشناس هم با خواندن داستان دومین به سومین، قطعا به آن پی خواهد برد.
در انتخاب موضوع، نویسنده توانایی خود را در داستان‌پردازی، خیلی درخشان به رخِ خواننده می‌کشد. استفاده از درونمایه‌هایی که جامعه از آن رنج می‌برد و آنقدر زیاد و عادی شده‌اند که جامعه به حضورِ این‌همه دردِ متنوع و رنگارنگ عادت کرده. مطالبات ابتدایی یک جامعه، رفاهی که شاید نسل حاضر حتی از وجود چنین امکاناتی خبر نداشته‌باشد. اما نبودن این رفاه دلیل بر این نیست که جامعه به آن نیاز ندارد.

اگر آقای قالیباف هم وارد این موضوع شود، خیلی خوب است، خوشبختانه خانم‌های اصولگرا نیز از ریاست‌جمهوری زنان حمایت کرده‌اند، به نظر می‌رسد در این مورد اختلافی میان اصولگرایان و اصلاح‌طلبان وجود ندارد و خواسته‌ای عمومی ‌است. همین که فضا به نحوی است که درباره این موضوع به این وسعت گفت‌وگو می‌شود، کار بزرگی است؛ اینکه رئیس‌جمهور زن داشته باشیم یا نه بحث دیگری است. اتفاق مبارکی است که طبق گفته آقای کدخدایی کاندیدا بودن زنان منع قانونی ندارد.

ژیلا کرم‌زاده مکوندی، فعال مدنی توسط شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. در صورت قطعی شدن این حکم در دادگاه تجدیدنظر، با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال زندان از بابت اتهام “اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور” در خصوص او قابل اجرا است.

“عادت چندساله زندان دارم گاه در سکوت نیمه‌شب بعد از خواب هم‌بندی‌هایم، سجاده‌ام را می‌گشایم و نیایشی کوتاه می‌کنم. شب گذشته بعد از خاموشی، سجاده‌ام را پهن کردم و نشستم. ناگهان چراغ‌های بند روشن شد و زندانبان بلندگو را روشن کرد و با فریاد تذکر داد: سجاده‌ات را جمع کن و بلندشو!

خانم نسرین گروس، فعال حقوق زنان و نویسنده سرشناس در افغانستان در این کتاب می گوید که یک گروه از زنان آمریکایی را به افغانستان آورده بود تا قسمت های آزاد افغانستان را ببینند تا با چشم های خودشان مشاهده کنند که همه جا آن گونه که طالبان با زنان رفتار می کند، نیست ، همچنین قرار بود با احمدشاه مسعود نیز دیدار کنند ولی متاسفانه چهارساعت قبل از این دیدار فرمانده ترور شد.به گفته نسرین گروس آن زمان، زنان زیادی در دولت وقت و خارج از خانه مشغول به کار بودند مثل تلویزیون یا بیمارستان و انجمن زنان افغان، در صورتی که در قلمرو طالبان، زن حتی حق خروج از منزل را به تنهایی نداشت.