از نوع دیگر

این زن باورنکردنی بود. یا به بیان بهتر: نوشته‌هایش این‌گونه بود. انیشتین می‌گوید روزی فرامی‌رسد که باور این‌که انسانی چون گاندی در قالب آدمی واقعی با گوشت و خون روی زمین زندگی می‌کرده است، برای جهان دشوار خواهد بود.
باور این‌که کلاریس لیسپکتور در دورانی تا به این اندازه نزدیک به ما، یعنی همین دیروز زندگی می‌کرده و تا به این اندازه جلوتر از ما بوده است نیز برای ما دشوار است، در عین این‌که معرکه می‌نماید. کافکا نیز بازیافتنی نیست، مگر در وجودِ کلاریس لیسپکتور.

نازلی کاموری:بازمانده او دخترش گندم است. نگارنده این مقاله امیدوار است که گندم روزی بداند که مادرش در درون سیستم با سیستم جنگید و زنی بود که اگرچه بسیاری او را به مبارز بودن نمی‌شناسند اما مبارزه کرد.

مهران کرمی:سخن من این است که زنان حساس‌تر هستند و زودتر از ما مردان متوجه کژی‌ها می‌شوند. واکنش آن‌ها یک هشدار است به آسیب جمعی که ما با آن سر‌ و کار داریم. باید این هشدارها را جدی بگیریم. قبل از این که زندگی بر زمین دشوارتر شود.

منصوره شجاعی :پدیده تفتیش و افشاگری ذاتی نظام‌های ایدئولوژیک است. در ساختار سلبی این گونه نظام هاست که رسوا کردن طرف مقابل و انتقامجویی تبدیل به حربه‌ای برای تداوم حیات قدرت موجود می‌شود. استفاده، تبلیغ وترویج عمدی و یا غیرعمدی این روش جامعه را در معرض خطر رواج فرهنگ تفتیش و افشاگری‌های شخصی قرار می‌دهد و گاه حتی مانع نهادینه شدن حکومت قانون و نگاه انتقادی به ساختار قدرت می‌شود. دراینگونه موارد فرد به جای نظام محکوم شناخته شده در حالی که نظام به حکمرانی خود ادامه می‌دهد.

حتی کسانی که اتهامات مشابه و یا حکم های سنگین تر از مریم داشتند آزاد شده اند. اما چرا مریم آزاد نشده؟جرم واقعی مریم اکبری منفرد دادخواهی است.او از داخل زندان در باره خواهرو برادرش که سال ۶۷ اعدام شدند به مراجع داخلی و سپس مراجع بین المللی شکایت کرد و پرسید:چرا در حالی که دوره حبس خواهر و برادرم تمام شده بود اعدام شان کردید ؟ و حداقل بگویید مزارشان کجاست؟شکایت مریم درخصوص اعدام خواهر و برادرش در کمیسیون ناپدیدشدگان سازمان ملل پذیرفته شده و در حال رسیدگی است.

نازنین خسروانی:خانم فریده غیرت خوشبختانه، مثل برخی از همکارانش به زندان نیفتاد؛ اما به اندازه‌ی احکام تمام موکلانش رنج کشید و تلخی حبس را چشید.وکالت بیش از صد پرونده را در سال ۸۸ به صورت داوطلبانه بر عهده گرفت. بی‌چشم‌داشت و به دور از سر و صدا از موکلینش دفاع کرد. در این راه، نه سودای نام داشت که نامش خیلی پیش از آن به شرافت شهره بود و نه سودای نان.این زن در تمام مدت بازداشت موکلینش همراه و در کنار خانواده‌ی آنها بود. در هر لحظه از روز و شب پاسخگو و تکیه‌گاه خانواده‌ بازداشت‌شدگان بود. کاری خارج از وظیفه‌ی شغلی و حرفه‌ای‌اش؛ صرفا به دلایل انسانی و اخلاقی که او نمونه‌ی کامل انسانیت و اخلاق است.

۲۵ نوامبر هر سال (۴ آذر) به عنوان روز رفع خشونت علیه زنان در تقویم جهانی ثبت شده است. قتل وحشیانه سه زن (خواهران میرابال) نمونه وحشتناکی از انواع و اشکال خشونتی است که زنان در هرجای جهان ممکن است آن را تجربه کنند.
سازمان جهانی بهداشت خشونت را اینگونه تعریف می‌کند: استفاده عمدی از نیروی جسمی یا قدرت، تهدید واقعی علیه خود، شخص دیگر یا جامعه که به مرگ ختم شود و یا منجر به آسیب‌های روانی، ناسازگاری یا محرومیت شود.

پروژه‌های بچه‌های ما میراثشان بود و ما نمی‌دانیم لپ‌تاپ‌هایشان حالا کجاست… ما توقعات مشخصی داریم، بالاخره باید مسببان معرفی شوند، دادگاه عادلانه برگزار شود. در دادسرای نظامی ما به‌شدت به این گفته یکی از فرماندهان معترض بودیم که گفته بود مسببان قبل از سالگرد معرفی می‌شوند و پرونده بسته خواهد شد. ما شکایت اصلی‌مان را پیش خدا می‌بریم، اما از خون بچه‌ها هم نمی‌گذریم». زینب و محمدحسین یک نمونه از مسافران پرواز اوکراین هستند. این گزارش ضمن گرامیداشت خون جان‌باختگان پرواز ۷۵۲ اوکراین، روایتی از رنجی است که در هیچ نقطه‌ای از زندگی بازماندگان آنها متوقف نخواهد شد؛ رنج ازدست‌رفتن گرمی خانواده و آرزوهایی که بر باد رفت… .

ترانه بنی یعقوب:«تحمل نگاه های مردم سخت است.تحمل بیمارستان و جراحی سخت است.گاهی تحمل خودت هم سخت است ….اما آنچه از همه سخت تر است، شنیدن خبر یک اسید پاشی جدید است.»این جمله را از خیلی هایشان شنیده ام، آنقدر زیاد که دقیق یادم نمی آید کدام شان نخستین بار این جمله را بر زبان آورده، شاید همه شان با هم.اینکه وقتی هر خبر جدیدی از اسید پاشی می شنوند، جوری ته دل شان خالی می شود که حتی توصیفش هم برایشان دشوار است.می گویند وقتی این خبرها را می شنوند حس می کنند انگار این خشونت پایانی ندارد.